# Chantal Arts, kunstenares


Mijn naam is Florian Cramer. Ik werk op de Willem de Kooning Academie hier in Rotterdam en ik was een collega van Chantal. Net als zij ben ik event videograaf van het culturele leven in Rotterdam. En net als haar videografie en haar YouTube-kanaal StarTV richt ik me op kleinschalige, niet-commerciële evenementen die door Rotterdammers zelf worden georganiseerd. Chantal en ik werkten vaak parallel, op dezelfde plekken en evenementen. Daardoor is ons wederzijds respect in de loop der jaren gegroeid. In 12 jaar maakte ik 250 video's van evenementen, maar zij maakte er 18.000 - chapeau!

In die tijd is Chantals YouTube-kanaal 'Star TV Rotterdam' uitgegroeid tot een levend archief van Rotterdamse cafégezelligheid, straatfeesten, poëzielezingen, openingen van kunstexposities en talloze muziekconcerten, met een bandbreedte van shantyzang in zeemanskroegen tot experimentele muziek in WORM.

Ik had altijd respect voor haar radicaliteit. Het begon met haar zelfgebouwde video-uitrusting, wat je in professioneel taalgebruik een “rig” noemt: enorme metalen karren, met complexe mengtafels en microfoons. 

Om misschien een geheim te verklappen: de mengtafels waren in de meeste gevallen niet bedraad, omdat ze haar eigenlijke opnames gewoon maakte met haar kleine camcorder, later met een smartphone. Compleet uniek en eigenzinnig was ook haar manier om de opnames direct vanaf de geheugenkaart te uploaden naar YouTube, zonder ze te bewerken en met de namen van de bestanden op de geheugenkaart als titels.

Omdat ik les geef op een kunstacademie zag ik Star TV als conceptuele kunst. In conceptuele kunst werken kunstenaars vaak uiterst consequent met één unieke, zelfbedachte methode, zoals bijvoorbeeld de Japanse kunstenaar On Kawara, wiens schilderijen en ansichtkaarten alleen “I am still alive” en de datum bevatten. Maar bij Chantal ging het niet alleen om haar en Mikey's eigen leven, maar eigenlijk om de stad als levend lichaam waarvan zij getuige waren, met hun unieke kamera-rusting die ook een kunstwerk was. 

Ik kwam Chantal een keer tegen toen ze een tram verliet met haar camerawagen, die ze - zoals dat vaker gebeurde - gebruikte om haar zin te krijgen en mensen uit de weg te duwen. Toen ze weg was en ik de tramconducteur vertelde dat ik haar kende, was zijn reactie: “Wie kent haar niet?”